„Zwykły, warszawski dzień. Ludzie jadą tramwajem, wszyscy są anonimowi. Autor zdjęcia jest świadkiem wzruszającej rozmowy. – Wiara w ludzkość uratowana – skomentował swoje zdjęcie Reżyser Życia, autor video bloga na YouTube.
Starsza pani zagadała młodego mężczyznę w tramwaju. Chciała wiedzieć, skąd ma on odblask przypięty do plecaka. Sama takiego potrzebuje, bo chce być widoczna podczas wieczornych spacerów z psem. Spodziewalibyśmy się raczej, że mężczyzna coś jej odburknie i będzie siedział dalej, nie zwracając na nią uwagi. Ale tak się nie stało.
Zamiast tego, po chwili zastanowienia, bohater historii odpowiedział na pytanie, a po chwili zaproponował, że odda starszej współpasażerce swój własny odblask. Po co ma się martwić, że nie widzą jej samochody i po co ma szukać odblasków w kioskach? On w kilka minut może kupić sobie nowy w internecie. Mały gest, a robi ogromne wrażenie. I gdyby nie Reżyser Życia – nigdy byśmy się o nim nie dowiedzieli.”
(fragment artykułu: https://natemat.pl/156091,odzyskalismy-wiare-w-czlowieka-rezyser-zycia-uwiecznil-wzruszajaca-scene)
Tak to było u Reżysera Życia, a my ten temat kontynuowaliśmy podczas godzin wychowawczych😊
Pod koniec września oglądaliśmy filmik o tym jak Pan w tramwaju podarował starszej Pani odblask, żeby ta była bezpieczna. Postanowiliśmy zorganizować akcję w klasie pt.: „Wiara w ludzkość przywrócona”. Akcja ta polegała na zauważaniu wszystkich dobrych uczynków, które zrobiliśmy. Oczywiście docenialiśmy też to co dobrego ktoś dla nas robił.
„Zebrane” dobre uczynki wypisywaliśmy na lekcjach zdalnych w postaci chmury wyrazowej na początku października, a miesiąc później na kartkach na lekcji.
Okazało się, że zauważyliśmy i zrobiliśmy mnóstwo małych i dużych uczynków, między innymi pojawiły się takie wpisy jak: „pomogłem rodzeństwu”, „zrobiłam zakupy”, „posprzątałem w domu”, „wyszedłem z psem na spacer”, „uratowałem kolegę, gdy wpadł do wody podczas łowienia ryb” czy „wspieram moją przyjaciółkę w trudnych chwilach”.
Ponadto Kuba, Janek i Krystian przeprowadzili mini wywiady z nauczycielami, pytając: „Co to znaczy przywracać wiarę w ludzkość? I jak można to robić?”. Nauczyciele jednogłośnie stwierdzili, że przywracanie wiary w ludzkość jest bardzo ważne i trzeba to robić chociażby najmniejszymi gestami i uczynkami. Poniżej fragment wypowiedzi Pani Wicedyrektor Grażyny Dokurno:
„Wiara w ludzkość przywrócona – hasło to można odczytywać na wiele sposobów. Ostatnie kilka lat to wielka próba dla was wszystkich i to dotyczy nie tylko pandemii. Dla mnie dotyczy to także problemów migracyjnych, poszukiwania przez ludzi schronienia, lepszego życia, to sprawy globalne, bardzo trudne.
Każdy z nas jest cząstką ludzkości, możemy wiarę w drugiego człowieka budować w mikroskali, małymi czynami, gestami. To jak z usypywaniem ogromnego kopca, przecież on składa się z małych ziarenek. Wasza codzienna życzliwość wobec siebie, bliskich, zauważenie osoby, która stoi z boku, ponieważ boi się do was podejść, podanie jej ręki, życzliwy uśmiech, pomoc staruszce, rodzeństwu to małe gesty, które osobom otaczającym Was dadzą wiarę a Wam satysfakcję i sprawią, że Wy sami poczujecie się lepsi.
Podjęliście ciekawe i piękne wyzwanie, mam nadzieję, że będziecie je kontynuowali.”
Podsumowując naszą akcję w październiku doszliśmy do wniosku, że wszystkie te uczynki bez względu na to czy są duże czy małe mogą zmienić życie innych i nas samych.
Przygotowanie: Aleksandra Kowalska i Natalia Rochowicz z klasy 6a
(z małą korektą wychowawcy 😉 )
Ps. W listopadzie na godzinach wychowawczych mówimy o naszych zainteresowaniach, postaramy się zdać relację 😉
